Lofzang op wandelen
.
Ik bezing het wandelen!
Ik bezing het wandelen in de nachtelijke uren.
Ik bezing het wandelen wanneer niemand stoort en alles er is.
Ik bezing het wandelen om leeg te lopen.
Ik bezing het wandelen om te laten bezinken wat me heeft aangegrepen of geschokt.
Ik bezing het wandelen om vermoedens en intuïties vrij spel te laten, evenals twijfels.
Ik bezing het wandelen om ongehaast te broeden op een vraag.
Ik bezing het wandelen om de vreugde over geweldige invallen onderweg.
Ik bezing het wandelen om het voorbij horen denderen van een vrachttrein.
Ik bezing het wandelen om aan niets te hoeven denken.
Ik bezing het wandelen om niets dan de wind te voelen.
Ik bezing het wandelen om het horen ritselen van onzichtbaar leven..
Ik bezing het wandelen om de donkerte van bomen en struiken en van zwarte hazen op het pad.
Ik bezing het wandelen om alles aan mij voorbij te laten trekken terwijl voeten ongemerkt hun stappen zetten.
Ik bezing het wandelen in het holst van de duisternis, het liefst zonder straatlantaarns of enig ander kunstmatig licht.
Ik bezing het wandelen om langs de begraafplaats te lopen en de doden te groeten, blij dat ik nog leef.
Ik bezing het wandelen om de gaten die vallen in mijn bewustzijn.
Ik bezing het wandelen om het zien van de sterren en de maan en mijn geliefde Orion, - alleen in de winter, helaas.
Ik bezing het wandelen om de verwondering gaandeweg.
Ik bezing het wandelen om mijn geest te laten dwalen op de vleugels van fantasie en verlangen en associaties.
Ik bezing het wandelen in de nacht om niet te worden afgeleid.
Ik bezing het wandelen om te dromen van wat nog komen gaat.
Ik bezing het wandelen om de schaarse lichten te zien doven.
Ik bezing het wandelen om weldadig vermoeid weer thuis te komen en in bed te zakken.
Ik bezing het wandelen elke dag weer!