"Ik bevrijd mijn ouders..."

Dit gedicht kwam ik tegen en geef ik door, als een verlate kerstwens, of als iets om het nieuwe jaar mee te beginnen. Een soort algehele lastenverlichting. ;-)

.

“Ik bevrijd mijn ouders van het gevoel

dat ze hebben gefaald.

 

Ik bevrijd mijn kinderen van de behoefte

om trots naar me toe te brengen,

zodat ze hun eigen wegen schrijven

in overeenstemming met hun harten,

die altijd in hun oren fluisteren.

 

Ik bevrijd mijn partner van de verplichting

om mij compleet te maken.

Ik kom niets tekort en ik leer

van alle wezens, altijd.

 

Ik dank mijn grootouders en voorvaderen

die samen zijn gekomen zodat ik vandaag

het leven kan ademen.

Ik bevrijd ze van mislukkingen en

onvervulde verlangens uit het verleden.

 

Ik ben me ervan bewust dat zij

hun best hebben gedaan

om hun situaties op te lossen

met het bewustzijn dat ze op dat moment hadden.

Ik eer jullie, ik hou van jullie,

ik erken jullie als onschuldig.

 

Ik ben transparant voor jullie ogen,

zodat jullie weten dat ik

niets verstop of verplicht ben,

dat ik enkel trouw aan mezelf

en aan mijn bestaan ben,

dat wanneer ik loop

met de wijsheid van mijn hart,

ik me bewust ben dat ik zo

aan mijn levensdoel voldoe.

 

Vrij van de onzichtbare

en zichtbare familie loyaliteiten,

die mijn Vrede en Vreugde

zouden kunnen verstoren,

die mijn enige verantwoordelijkheden zijn.

 

Ik doe afstand van mijn rol als redder,

van degene zijn die voldoet aan de

verwachtingen van anderen.

Lerend door, en alleen door, Liefde.

 

Ik zegen mijn essentie,

mijn manier van uiten,

zelfs wanneer iemand mij niet begrijpt.

 

Ik begrijp mezelf,

omdat ik alleen,

mijn verleden heb beleefd en ervaren.

Omdat ik mezelf ken,

ik weet wie ik ben, wat ik voel,

wat ik doe en waarom ik het doe.

 

Ik respecteer en waardeer mezelf,

ik eer het Goddelijke in mij en jou.

Wij zijn vrij."

 

(Nahuatl-zegening, Mexico, geschreven in 7^de eeuw, volgens de overlevering)

(De foto maakte ik een tijdje geleden op de Zeedijk, Amsterdam.)