Voor op mijn begrafenis (X): een liefdeslied
Zoals ook door anderen opgemerkt: het lied bezingt een geliefde, maar ‘zij’ kan ruimer worden opgevat, en dat doe ik graag, door te denken aan zoonlief, - een revolutionair in zaken van het hart.
Het lied doet me denken aan een prachtig boeddhistisch vers uit ‘Bevrijding van het hart door liefdevolle vriendelijkheid’:
‘Wie aandachtig onmetelijke liefde
tot ontwikkeling brengt,
voor hem, die het verdwijnen van bezit ziet,
worden de ketenen dunner.
Indien hij slechts één levend wezen
met onbedorven hart liefheeft,
dan wordt hij daardoor een goed mens.’
Etc.
Veel is dus niet nodig: begin met één iemand met onbedorven hart lief te hebben! De rest volgt.
En dan de tekst van het lied van Frans Halsema:
Voor haar
Zij verstaat de kunst van bij me horen,
in mijn lichaam heeft ze plaatsgemaakt voor twee.
In mijn ogen woont ze, in mijn oren,
ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee.
Soms begint ze in mijn hart te zingen,
waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aan gedaan.
En door haar weet ik dan door te dringen,
tot de onvermoede schat van ons bestaan.
Zo alleen maar, wil ik verder leven, schuilend bij elkaar.
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar.
Zij kent al mijn dromen en m'n wanen,
al mijn haast en al m'n honger en mijn spijt.
Als ik lach, kent zij alleen de tranen,
die daar achter liggen in de tijd.
Zo alleen maar, wil ik verder leven, schuilend bij elkaar.
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar.
Zij is meer, dan deze woorden zeggen,
in mijn lichaam heeft ze plaatsgemaakt voor twee.
Maar wie weet een wonder uit te leggen,
en een wonder draag ik met me mee.
[te beluisteren op YouTube, bijvoorbeeld:
http://www.youtube.com/watch?v=X4It3NHPXrE ]