Ora-kélen # 371

.
De wortel zoekende mensch
Zoekt onderdak voor zijn wiebelige zelf
Dolend met zwabberende gevoelens
En overstelpt door herinneringen
Die opspringen aan de waterspiegel
Van zijn plechtige verhaal
Waar plooit zich de lakei van het
Onbewoonbaar verklaarde eiland
In de zee van montere ridders
Waar lispelen de sintels
Rillend als een saaie doos
Waar lonkt het woud aan bishpalen
Zonder hoop op een voedzame maaltijd
Verbannen gevoelt hij zich
Temidden van de taalbuitelingen
Der naar volksgunst snakkende maren
A ja de verstreken tijd
Hoe vaak moet ik het nog zeggen
Het is grenzeloos geroezemoes
Windwaarts uitgesproken
Kom mij nader met uw warme mos
En ik zal u hooggeboren laten snateren
Bonk