Ora-kélen # 368

Dartel en met torren in zijn hoofd
Rende hij met afstand te weinig aaibaar
Opwaarts mobiel
Tot in de tovertuin
Van het kosmische slakkenhuis
God is thuis
Fluisterde hij
Ik heb het zelf gezien
Hij had een hersenknetter
Net toen ik vrijmoedig begon
Over het murmelen der dingen
Het bloed horen ritselen
In de tuin der lusten
Wie heeft daarvan terug
Lendenen oh os oh bult met herfstogen
Lukte het maar om te morsen
Met woorden in een zelf-autoriserende taal
Wie zou nog wankelen
Wie zou niet gaten blaffen in de stilte
Van verdriet en sterfelijkheid
En lente’s brand ontsteken
Met komma’s en punten
Uit het hiernamaals
Zoveel moeite zal dat toch niet zijn
Dacht hij
Jou vastbinden met een gedicht
Aan de rolprent van het begeren
Maar daarover later
Basta la pasta