‘Het einde van de filosofie en de opgave van het denken’

.
Ja, wat als filosofie, zoals we haar tot nu toe hebben gekend, een zaak van het verleden is? ‘Het einde van de filosofie en de opgave van het denken’ (1): wat deugde er niet aan filosofie (althans, voor nu), en wat zou die opgave van het toekomstige denken kunnen zijn?

Filosofie kan natuurlijk van opgave veranderen, zoals dat ook al enkele keren is gebeurd, - wanneer je filosofie uit de Grieks-Romeinse oudheid vergelijkt met middeleeuwse filosofie of met filosofie in de moderne tijd. Blijft de vraag: welke vragen en taken van de filosofie uit het verleden kan het denken nu van zich afschudden en wat komt ervoor in de plaats?

Zijn onze wereld en cultuur zodanig veranderd dat zij noodzaken tot een radicaal ander denken over onszelf, over het leven en over onze biotoop? Wat is er veranderd in de menselijke conditie? Zijn onze ervaringen en kennis zo sterk veranderd dat we ook een andere wijsbegeerte nodig hebben?

Wat nu ‘filosofie’ heet, lijkt vaak niet meer dan een opgepoetste, welbespraakte mening, van iemand die een boek extra heeft gelezen, veredeld met wat citaten en verwijzingen, hier en daar een feitje, en net iets interessanter dan wat we al wisten, om ons toch te prikkelen tot enige reflectie, - maar is dat filosofie?

Is er een denken (met toekomst) dat meer is dan gefilosofeer? En aan welke behoefte of aan welk verlangen zou dat denken dan beantwoorden?

Noot:

.1: Titel van een lezing van Martin Heidegger uit 1964. In onderstaand interviewfragment refereert hij eraan: https://www.youtube.com/watch?v=qouZC17_Vsg&feature=youtu.be