Voor op mijn begrafenis (IX): Ontmasker, een gedicht van Arthur Lava
.
Een gedicht dat ik om de zoveel tijd graag herlees. Ontmasker! Pak uit! Geef bloot!
Op mijn begrafenis nog één keer dan.
Ontmasker
Ontmasker die buitenkant,
die vorm die voor jou
zo ondraagbaar blijkt.
Leg het achterland
van je verlangens open.
Ontdoe je laag voor laag
van wat zich eerder
hooggesloten hield.
Pak uit! Pak uit
met wat je op het lijf
geschreven is.
Verdrijf datgene
wat uit aarzeling geweven is.
Stroop elke schuwheid
brullend van je af.
Jij, groot wild
in deze wildernis.
Arthur Lava
Een gedicht dat ik om de zoveel tijd graag herlees. Ontmasker! Pak uit! Geef bloot!
Op mijn begrafenis nog één keer dan.
Ontmasker
Ontmasker die buitenkant,
die vorm die voor jou
zo ondraagbaar blijkt.
Leg het achterland
van je verlangens open.
Ontdoe je laag voor laag
van wat zich eerder
hooggesloten hield.
Pak uit! Pak uit
met wat je op het lijf
geschreven is.
Verdrijf datgene
wat uit aarzeling geweven is.
Stroop elke schuwheid
brullend van je af.
Jij, groot wild
in deze wildernis.
Arthur Lava
gepost door Dries Boele @ 12:45
2 reacties:
Op 14 december 2011 om 11:43 ,
Anoniem zei...
Dit is het gedicht dat ik al een tijdje zocht op je FB. Ik herlees zelf vaak een gedicht dat verwant is.
Ik kan het nu (in haast) niet vinden.
Een andere mooie strofe:
Wie durft te kennen
het gruwlijke in,
heeft met meer reden lief.
Van: E. Leeflang
Op 19 oktober 2012 om 20:19 ,
Anoniem zei...
Arthur Lava is mijn oom. Ik zie al van kleins af aan zijn gedichten aan de muur hangen, heb ze talloze keren geprobeerd te lezen, maar het kost me moeite om ze te ontcijferen. Toch zijn ze ontzettend mooi.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage