Levenskunst, filosofie & seculiere spiritualiteit/ Dries Boele

woensdag 12 mei 2010

Opinio: Dikke kinderen en hun ouders

.
In een grote speeltuin bij Havelte, waar ik was met mijn kleine Harrie, zat een moeder met drie zoontjes. Twee ervan schatte ik zes en zeven jaar oud. De jongste zat in de kinderwagen, ongeveer twee. Allemaal zaten ze patat te eten, natgehouden met chocomel. Het was lunchtijd. De moeder was ronduit dik, zeer zelfs; ik was benieuwd of er nog een grotere maat spijkerbroek bestond. Ook de twee oudsten waren reeds aan de vette kant, ondanks hun jonge leeftijd: mollig lijf, pafferig gezicht. Aan de jongste was nog niet veel te zien, maar zijn moeder zat hem wel al volop patat te voeren, rijkelijk gedoopt in mayonaise...
Ik zat ernstig in twijfel: zal ik er tegen de moeder iets van zeggen? Zal ik haar vragen of ze weet wat ze haar zoontjes aandoet door hen zo vet te mesten met patat en mayonaise? Weet ze waar zij haar kinderen mee opscheept? Zij bepaalt hun toekomst. Vrijwel iedereen weet dat het uiterst moeilijk is om op latere leeftijd nog van het overgewicht af te geraken dat je jong hebt opgelopen. En nee: veel te dik is niet mooi en zeker niet gezond.
Ik had erg te doen met de jongetjes: hoe vet zullen ze worden? Verontwaardiging en beleefdheid streden om de voorrang. Heb ik het recht om mij te bemoeien met mensen die ik helemaal niet ken? Heb ik het recht om iets te zeggen over het eetgedrag van anderen? Mag ik een moeder zomaar aanspreken op haar verantwoordelijkheid als ouder?
Dat de moeder zich vol vreet met vet spul is haar eigen verantwoordelijkheid, - al vraag ik me af of dat wel helemaal het geval is, maar goed, zij is een volwassene. Maar haar kinderen dan?
Wanneer ik kinderen onder de tien overvet zie zijn, dan vind ik dat voluit de verantwoordelijkheid van hun ouders. Van kinderen van die leeftijd kun je niet verwachten dat zij rekening houden met de gevolgen van ongezond eetgedrag; van ouders des te meer. (Ik zou er dan ook vóór zijn wanneer mensen die in hun jeugd zijn vetgemest en daar later last van hebben, de mogelijkheid krijgen om hun ouders aan te klagen wegens onverantwoord ouderschap.)
De enige verzachtende omstandigheid die ik kan bedenken is een erfelijke afwijking: dat je alsmaar uitdijt, ook al eet je nauwelijks iets; het schijnt te bestaan. Maar dat was overduidelijk hier niet het geval. Wie haalt het in z’n botte hersenen om een kind van rond de twee jaar vol te proppen met patat met mayonaise en chocomel!
Wat te doen?
Uiteindelijk heb ik niets gedaan. Ik vond het te ver gaan om deze mevrouw, die ik niet kende, aan te spreken. Ook wist ik geen speelse of grappige manier te bedenken om mijn bemoeizucht te maskeren of op te leuken. En ik kon niet inschatten hoe de moeder zou reageren. Bovendien, hoe zou het overkomen op de kinderen als hun moeder door een onbekende werd aangesproken op eetgedrag? Allemaal goede redenen om mij in te houden.
Maar toch: had ik er iets van moeten zeggen?

4 reacties:

  • Op 16 mei 2010 om 18:53 , Blogger Heikos zei...

    Dat is inderdaad een lastige situatie.

    De moeder kan haar eigen eetgedrag niet onder controle houden. Dit is zo te zien al een tijd aan de gang en zal waarschijnlijk ook niet vanzelf (of door haar directe omgeving) veranderen.

    Zoals je al aangeeft, groeien deze kinderen hiermee op en zullen ze hier alleen door veel moeite, of zelfs helemaal niet, vanaf komen.

    "What you ought to do" kom je in dit geval waarschijnlijk alleen te weten door een kosten/baten analyse uit te voeren, waarin je alle relevante factoren meeneemt.

    De hoofdfactoren:
    - De moeite die het jezelf kost om haar te overtuigen
    - Kans op verbetering als je de vrouw er op aanspreekt
    - De mate van verbetering die het in totaal oplevert

    Indien (moeite die het jou kost om haar aan te spreken) < (verbetering * kans van slagen), dan zou je het moeten doen. Welke waarden je in moet vullen bij de variabelen, is een inschatting die je zelf moet maken.

    Als ik deze variabelen zelf zou moeten invullen, kom ik er op uit dat je het wel zou moeten proberen.
    Maar toegegeven: ik zou dat ook niet altijd durven.

    Aan je aanklaag-redenering zou ik willen toevoegen dat de kinderen ook alle (praktisch niet haalbaar) mensen die het wel gezien hebben, maar er niets aan gedaan hebben, mogen aanklagen.

    Waar moet het kind tenslotte zijn?
    - Bij zijn/haar eigen moeder die zichzelf niet onder controle had? (zou ze tenslotte haar kinderen met opzet een rotleven bezorgen?)
    - Bij de mensen die het mis hebben zien gaan, maar er niets aan gedaan hebben uit verlegenheid of principe of wat dan ook?

    Heb je het recht om mensen op zoiets aan te spreken? Hoe dat wettelijk zit weet ik niet, maar ik denk ook niet dat de kinderen daar een boodschap aan hebben.


    Just my opinion.

     
  • Op 10 juli 2010 om 03:32 , Blogger Unknown zei...

    Je hebt wellicht het recht om er iets op te zeggen, maar ik denk niet de plicht. Of er iets goeds van komt kan je ook niet weten. Ik denk dan ook dat het zowel vanuit deontologisch als uit utilitair standpunt beter waste zwijgen.

    Waarvoor hulde.

     
  • Op 10 juli 2010 om 03:37 , Blogger Unknown zei...

    Je hebt wellicht het recht om er iets op te zeggen, maar ik denk niet de plicht. Of er iets goeds van komt kan je ook niet weten. Ik denk dan ook dat het zowel vanuit deontologisch als uit utilitair standpunt beter waste zwijgen.

    Waarvoor hulde.

     
  • Op 30 juni 2011 om 11:10 , Anonymous Agnost zei...

    Ik denk dat het in zo'n geval wenselijk is om de vrouw erop aan te spreken.

    Dit vanuit de volgende kosten-batenanalyse.

    Het kost jou helemaal niets (tenzij je helemaal niet assertief bent).

    De kans bestaat de vrouw haar gedrag (gedeeltelijk) zal veranderen (daarvoor zijn diverse redenen te bedenken).
    Per slot van rekening zijn veel wenselijke veranderingen tot stand gekomen door mensen die hun mond niet gehouden hebben.

    Het is volgens mij dus je morele plicht, wat iets helemaal anders is dan je wettelijke plicht.

     

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage